Pool en parcours: Die ambitie

Hout voor het bouwen van een woning, meer dan een materiaal, een levenswijze; meer dan een materiaal, een ware bron voor een lokale en duurzame economische sector.

Om de vastgoedmakelaars en hun klanten te overtuigen, zullen we het paradigma moeten veranderen. We moeten afstappen van vergelijkingen op basis van de kostprijs per m² en evolueren naar een handelsmodel dat stoelt op de hele levenscyclus en waarin de bouwkosten, de gebruikskosten (verwarming, …), de modulariteitsmogelijkheden en de afbraak- of recyclagekosten worden opgenomen.

Houten gebouwen moeten zich differentiëren van “klassieke” gebouwen en een nieuwe positie innemen ten opzichte van de stad, de natuur, de bouwsector en de binnen- en buiteninrichting. Om bij kopers, jongeren, die op zoek zijn naar nieuwe manieren van leven en consumeren, interesse op te wekken voor de aankoop van een houten woning, moeten we ze kunnen verbazen, verrassen, enz.

De uitdaging is dus globaler dan alleen de concurrentie tussen de verschillende materialen aan te pakken: we moeten een economisch, sociaal, technisch en ecologisch model uitvinden om te overtuigen.

Wallonië is rijk aan 556.000 ha bos, wat overeenkomt met meer dan 111 miljoen m³ hout.

De Waalse bossen zijn productief en er wordt helemaal niet te veel gekapt. De beschikbare houtvoorraad neemt toe en blijft onder de jaarlijkse aanwas.  Als we daar het Groothertogdom Luxemburg en het Franse Grand-Est bij rekenen, kunnen we beschikken over een vrij samenhangend boscomplex van 2 500 000 ha en een houtvoorraad op stam geschat op zo’n 490 000 000 m³ die jaarlijks zorgt voor 15 600 000 m³ en waarvan we vandaag ruwweg 56% oogsten (dit komt overeen met iets minder dan 9 000 000 m³ per jaar).

Onze houtindustrie moet blijven ontwikkelen, vernieuwen en talenten aantrekken. De bosbouwsector moet zorgen voor de bevoorraing met de nodige volumes, hoeveelheden en prijzen die de ene partij de zekerheid geven van een inkomen en de andere die van een kwaliteitsvolle grondstof.